Een tijdje geleden was ik op het prachtige eiland Bali. Zestien uur vliegen, de halve wereld over, met het enige doel om me terug te trekken uit mijn drukke bestaan. Ik was moe van het werk en leek al een hele tijd door te draven op de automatische piloot. Even tijd voor wat anders dus. Ik koos een yoga retreat vlakbij Ubud. Alleen de naam - “Escape the world” - was voldoende om mij in het vliegtuig te krijgen. Zeventien andere mannen en vrouwen van over de hele wereld dachten daar hetzelfde over. En of ze nou uit Europa, Canada of Australië kwamen, hun verhalen waren precies hetzelfde. Een leven vol stress, het gevoel dat ze in een tredmolen zaten waar het maar moeilijk uit ontsnappen is en een gedeeld gevoel dat we iets verkeerd aan het doen waren. Onze leraar lachte en knikte begripvol toen wij onze redenen van deelname aan zijn retreat vertelden. Elke week zit het retreat vol. Elke week dezelfde verhalen. De wereld zit vol met mensen die te hard rennen en het moeilijk vinden om daarmee te stoppen. Het lijkt wel alsof we allemaal een beetje de weg kwijt zijn.
Nergens beter te beginnen met mijn relaxtere leven dan op Bali. De mensen daar zijn werkelijk de meest vriendelijke op aarde. Relaxed door het leven gaan lijkt hun tweede natuur en ze leren de rest van de wereld hoe het moet. In en rondom Ubud stikt het van de yogacentra, retreats en wellness hotels. Healings massages, spiritualiteit, yoga en wellness zijn er big business. Het is overal. Als je aankomt in Ubud is daar overigens nog niet zo veel van te merken. In het stadje heerst een complete gekte van toeterende auto’s, brommertjes en scooters die zich door veel te smalle straatjes proberen te wurmen. Samen met het grote aantal toeristen barst het stadje en zijn beperkte infrastructuur echt uit zijn voegen. Een groot deel van de dag staat het verkeer muurvast. Niet echt een plek om eens lekker te relaxen, zo op het eerste gezicht.
Maar wie iets verder kijkt, komt er al snel achter dat de ruimte en stilte in het gebied immens zijn. Achter huizen, tempels en hotels liggen grote, tropische tuinen, enorme rijstvelden en natuurgebieden waar het stil is en goed toeven. Die stilte en de pracht van de natuur overvalt je direct als je het eerste beste hotel instapt. Het drukke leven op straat is in één klap weg. Zo ook in mijn retreat. Gebouwd tegen een heuvel in de meest mooie natuur. Tel daarbij op de meest vriendelijke medewerkers en medebezoekers, lekker weer en de beste massages ooit. Tijd om te relaxen!
Dankbaarheid
Balinezen beginnen hun dag in dankbaarheid. Elk huis heeft een klein altaartje waar de bewoners dagelijks iets offeren. Hetzelfde geldt voor de tempels, scholen en andere openbare gebouwen. Overal zijn diezelfde altaartjes. Een mooi idee, want mensen worden er zo de hele dag aan herinnerd dat het belangrijk is om dankbaar te zijn. En er wordt moeite voor gedaan. Mensen vlechten kleine mandjes en vullen die met bloemblaadjes, rijstkorrels of wierook. Het handje chips dat ik in één van de mandjes zag leek wat uit de toon te vallen…. een misplaatste grap van een van de toeristen? Of misschien toch bewust geofferd door een lokale bewoner die weet dat zijn God wel van een zoutje houdt!?
Na het offermoment beginnen de mensen hun dag. Altijd vriendelijk, altijd kalm, lijkt wel. Dat is nogal wat, als je begrijpt hoe weinig mensen soms hebben en hoe hard ze werken om te overleven. Zoals een taxichauffeur het zei: “jullie grootste zorg is hoe je geld uit te geven, onze grootste zorg is hoe er wat van te bemachtigen.” En hoewel natuurlijk niet iedereen in het westen veel te besteden heeft of zichzelf rijk zou noemen, maakt zo’n opmerking duidelijk hoe rijk wij eigenlijk zijn vergeleken met een groot deel van de wereld.
Relaxen en relaxed blijven
Bali en haar vriendelijke bevolking deden me wat. Een paar uur yoga per dag, gezond eten, veel tijd buiten in de mooie natuur, wandelingen en fietstochten in de rijstvelden en heerlijke massages maakten mijn beleving compleet. Ik heb me nog nooit zo relaxed gevoeld. Maar goed, relaxen op een tropisch eiland, in een retreat in Bali of op een berg in Tibet is niet zo ingewikkeld. De echte test komt thuis: leren om dat gevoel vast te houden, om een relaxter, kalmer en opgewekter leven te leiden.
En dat gaat met vallen en opstaan, want werk blijft een groot deel van mijn leven en het is druk. De kunst is om de balans te vinden. Door het mezelf te gunnen om veel leuke dingen te doen, te mediteren en yoga te doen. Door eens wat vaker een stedentripje te boeken om te genieten van een andere omgeving. En door bezinning, om los te komen van dat eeuwige gevoel van moeten, dat enorme verantwoordelijkheidsgevoel om alles maar te moeten regelen en oplossen. Iyan, de vriendelijke yogaleraar in Bali zei: “Bali is een special plekje op deze planeet. De natuur, de mensen en de cultuur kunnen je allemaal naar een dieper niveau van spirituele bewustwording brengen.” En zo ervaarde ik dat ook. Mijn doel is nu om die rust, kalmte en mentale veerkracht te behouden in mijn dagelijks leven. Zodat ik niet weg hoef om te ontsnappen uit mijn gestresste wereld, maar de wereld die ik om mij heen wil zien, zelf kan creëren.